From Mobility to its Ideology: when Mobility becomes an Imperative

From Mobility to its Ideology : when Mobility becomes an Imperative

in: Marcel Endres, Katharina Manderscheid, Christophe Mincke ( eds). , The Mobilities Paradigm: Discourses and Ideologies, 2016

Christophe Mincke is hoofd van de afdeling Criminologie van de het Nationaal Instituut voor Criminolistiek en Criminologie van België. Zijn onderzoeksinteressen naar de Gevangenis (het tegendeel van mobiliteit) zette hem op het spoor van onderzoek naar de betekenissen van mobiliteit. Die blijken per tijdperk en gebied nogal te verschillen.

De overgang van het sociaaldemocratische industriële tijdperk naar het neoliberale digitale tijdperk brengt nog nooit geziene mobiliteiten met zich mee. Bij elk van die  twee hoort een  specifieke manier van beschrijven (onderzoek) maar ook van voorschrijven. Welke houdingen en praktijken mogen we van mensen en instituties verwachten.? Dit voorschrijven vatten we samen met de term ideologie.

De kijk op mobiliteit is vervat in de manier waarop tegen ruimte en tijd wordt aangekeken.

Mincke ontwikkelt twee ideaaltypen  daarvan:

De Limiet-vorm.

Ruimte is hier opgevat als territoria met grenzen, met duidelijke overgangen. Ook de tijd is in heldere blokken opgedeeld. Mobiliteit is de grensovergang van de ene naar de andere ankerplaats.  (Fordisme als economisch- maatschappelijk regime)

De Stroom-vorm.

Tijd is een stroom van continue veranderingen. Ruimte bestaat uit vectoren en gradaties. Mobiliteit is permanent. Fysiek, digitaal, maakt niet uit. Het tijdperk van de flexibele accumulatie.

Mobilitisme

Bij deze stroom-vorm hoort een ideologie waarin mobiliteit niet meer wordt gezien als een te overkomen last, maar als een waarde op zich, ook als er (even) stilstand is , is alles gemobiliseerd om in beweging te komen. Deze ideologie noemt hij Mobilitisme. Met voorschriften over Activiteit, Activering, Participatie en Adaptatie.